پی آر پی شانه چیست؟ نکات مهم درباره پی آر پی شانه

در سال‌ های اخیر بسیاری از افراد که با درد مزمن شانه یا محدودیت حرکتی درگیر هستند، به درمان‌ های غیر جراحی علاقه‌مند شده‌اند؛ درمان‌ هایی که کم‌ تهاجمی و طبیعی باشند و بتوانند توان حرکتی شانه را بدون بستری شدن یا دوران نقاهت طولانی برگردانند. یکی از محبوب‌ ترین روش‌ ها در این حوزه، پی آر پی شانه است. این روش درمانی همان تزریق پلاسمای غنی از پلاکت است که از خود خون فرد تهیه می‌شود و هدفش تحریک روند ترمیم طبیعی بدن است و مستلزم خرید دستگاه سانتریفیوژ prp می‌باشد. در ادامه به طور کامل توضیح می‌دهیم که پی آر پی شانه شامل چه مراحلی است، چه مشکلاتی را درمان می‌کند، چه مزایایی دارد و بعد از تزریق باید چه مراقبت‌ هایی انجام شود.

پی آر پی تراپی شانه

پی آر پی شانه چیست و چگونه انجام میشود؟

پی آر پی در واقع استخراج و تغلیظ پلاکت‌ های خون است. در این روش ابتدا مقدار کمی خون از بازوی بیمار گرفته می‌شود. این خون وارد دستگاه سانتریفیوژ می‌شود تا قسمت‌ های مختلف آن از هم جدا شوند. بعد از جداسازی، پزشک بخش پلاسما که سرشار از پلاکت است را جدا کرده و برای تزریق آماده می‌کند. این محلول همان چیزی است که به آن PRP گفته می‌شود. پلاکت‌ ها طبیعی‌ ترین منبع فاکتور های رشد هستند و زمانی که به بافت آسیب‌ دیده شانه تزریق می‌شوند، روند ترمیم را سرعت می‌بخشند. قیمت کیت پی آر پی برند های مختلف در بخش فروشگاه سایت قابل مشاهده است.

تزریق پی آر پی معمولاً با کمک سونوگرافی انجام می‌شود تا پزشک دقیقاً به بخشی از شانه که دچار آسیب شده دسترسی داشته باشد. بدون هدایت تصویری، احتمال خطا بالا می‌رود و تزریق ممکن است به ناحیه اشتباه انجام شود. بنابراین کیفیت کار پزشک و تجهیزات مورد استفاده در نتیجه درمان بسیار مهم است. روند تزریق معمولاً بین ۲۰ تا ۳۰ دقیقه زمان می‌برد و بیمار بلافاصله می‌تواند به خانه بازگردد. از آنجا که این درمان از خون خود فرد استفاده می‌کند، خطر حساسیت یا واکنش آلرژیک تقریباً وجود ندارد.

بسیاری از مشکلات شانه مثل التهاب تاندون‌ ها، آسیب‌ های مفصلی، پارگی‌ های خفیف عضلانی، آرتروز های اولیه و درد های مزمن که به درمان‌ های معمولی جواب نداده‌اند، می‌توانند با پی آر پی بهبود پیدا کنند. البته باید توجه داشت که پی آر پی برای پارگی‌ های شدید عضلات یا پارگی کامل روتاتورکاف مناسب نیست و فقط برای آسیب‌ های خفیف تا متوسط تأثیر دارد. به همین دلیل معاینه دقیق، سونوگرافی یا MRI پیش از شروع درمان ضروری است تا مطمئن شویم بیمار انتخاب مناسبی برای پي آر پي است.

درمان شانه با پی آر پی

کاربرد و مزایای پی آر پی برای شانه چیست؟

تزریق پی آر پی برای شانه معمولاً برای افرادی تجویز می‌شود که با مشکلاتی مثل التهاب تاندون‌ ها، شانه یخ‌ زده، آسیب‌ های مفصل آکرومیوکلاویکولار، آرتروز خفیف تا متوسط شانه یا پارگی‌ های جزئی تاندون روتاتورکاف درگیر هستند. در بسیاری از این مشکلات، بافت شانه نیاز به تحریک بازسازی دارد، چیزی که پی آر پی به خوبی آن را فراهم می‌کند. زمانی که پلاکت‌ ها وارد بافت آسیب‌ دیده می‌شوند، فاکتور های رشد آزاد شده و باعث افزایش جریان خون، تحریک سلول‌ های ترمیم‌ کننده و بهبود ساختار تاندون‌ ها می‌شوند.

یکی از بزرگ‌ ترین مزایای پی آر پی این است که کاملاً طبیعی است و از خون خود فرد استفاده می‌کند، بنابراین بدن آن را به‌ عنوان ماده‌ای خارجی نمی‌شناسد. این ویژگی باعث بالا رفتن ایمنی درمان و کاهش عوارض احتمالی می‌شود. افرادی که از مصرف دارو های شیمیایی یا کورتیکواستروئید ها نگرانی دارند، معمولاً پی آر پی را ترجیح می‌دهند چون هیچ ترکیب مصنوعی وارد بدن نمی‌شود.

مزیت دیگر این روش، کاهش درد به شکل تدریجی و پایدار است. برخلاف تزریق کورتون که ممکن است بعد از مدتی اثرش از بین برود و درد دوباره برگردد، پی آر پی به دلیل اینکه بستر بافت را بازسازی می‌کند، باعث کاهش بلندمدت درد می‌شود. به همین دلیل برای ورزشکارانی که آسیب شانه دارند، بسیار محبوب است. چون می‌توانند بدون آسیب بیشتر به تدریج به تمرین بازگردند.

مراقبت های قبل و بعد از پی آر پی شانه چیست

قبل از شروع درمان، پزشک معمولاً از بیمار می‌خواهد چند نکته مهم را رعایت کند. اول اینکه ۴۸ تا ۷۲ ساعت قبل از تزریق، مصرف دارو های ضد التهاب مانند ایبوپروفن، ناپروکسین و آسپرین باید قطع شود، زیرا این داروها عملکرد پلاکت‌ ها را کاهش می‌دهند و اثر پی آر پی را ضعیف می‌کنند. مصرف مایعات کافی نیز بسیار مهم است، زیرا حجم مناسب خون کیفیت پلاسما را بهتر می‌کند. اگر فرد بیماری خاصی مانند دیابت کنترل‌ نشده، اختلالات خونی یا عفونت فعال داشته باشد، پزشک ممکن است انجام پی آر پی را به تأخیر بیندازد.

بعد از تزریق، معمولاً مختصر درد، التهاب یا احساس سنگینی در شانه طبیعی است و نشان می‌دهد که بدن روند ترمیم را شروع کرده است. در چند روز اول نباید از دارو های ضد التهاب استفاده شود زیرا همین دارو ها روند ترمیم طبیعی را مختل می‌کنند. در صورت نیاز به کاهش درد، پزشک معمولاً استامینوفن را توصیه می‌کند. قرار دادن کمپرس گرم یا سرد باید طبق نظر پزشک باشد، چون در بعضی موارد گرما و در برخی موارد سرما مناسب‌تر است.

فعالیت‌ های روزمره سبک بلافاصله قابل انجام است، اما کار های سنگین و حرکات شدید شانه باید برای مدتی محدود شوند. معمولاً بعد از یک تا دو هفته فیزیوتراپی یا حرکات کششی سبک آغاز می‌شود تا شانه به تدریج قدرت و انعطاف قبلی خود را بازیابد. این تمرین‌ ها بخش مهمی از درمان هستند و به اثرگذاری بیشتر پی آر پی کمک می‌کنند. بیمارانی که تمرین‌ های توانبخشی را جدی نمی‌گیرند معمولاً نتیجه کامل تزریق را تجربه نمی‌کنند.

هیات تحریریه نوآوران سلامت نگاه شما را ارج می نهد